Ik las dit artikel van Sven Ornelis en iets zat me niet juist. De manier waarop hij over vegetariërs/vegans spreekt raakt me. Dat zou misschien niet mogen, maar ik vind het echt niet oke. Ik heb het hier niet over het feit dat hij in het artikel eigenlijk zegt dat zijn goestingske af en toe wél boven dierenwelzijn gaat (wat ik uiteraard ook erg vind, maar hey, ik weet ook, we zijn maar mensen hé! Ik eet ook nog af en toe kaas en melkproducten en daar zit ongetwijfeld evenveel dierenleed achter dan achter foie gras #zelfreflectie #selfcriticism). Wat me raakt zijn de verwijten.
Dit is maar één voorbeeld van een artikel en ook de aanleiding waarom ik dit artikel ben beginnen schrijven, maar het is ook het gevolg van de vele verwijten.
Onbegrip
Hoe vaak dat ik mij ‘de moeilijke‘ voel in een restaurant als ik vraag om sojamelk. Hoe vaak dat ik mij een beetje schaam of zelfs gewoon niet naar de vegan optie vraag omdat ik niet durf. Als het gaat om een allergie of zo is het meestal wel oké. Maar uit principe? Nope, niet oke! Veganisme wordt vaak afgeschilderd als een hype, maar jongens toch, ge moest eens weten. Oké, veganisme boomt, wat ik alleen maar aanmoedig, maar het écht zo’n enorme hype zou zijn, zou het volgens mij toch ook meer geaccepteerd zijn.
Waarom wordt iedereen toch kwaad als je zegt dat je veggie/vegan bent? Het voelt precies aan of mijn woorden in de lucht omgevormd worden tot “Hey stomme kak! Alles goed? Ik steun IS!” (pls, don’t quote me with this sentence uit zijn context). Vaak als je dan toch een positieve reactie krijgt is het iets in de trand van “Ah ja, ik vind dat heel mooi dat je dat doet voor een betere toekomst van onze planeet. Zolang het maar niet uit sentimentele reden is voor de dieren”. Is er nu zoveel fout aan niet te willen deelnemen aan dierenleed? Is dat zo extreem dan? Ik vind de praktijken in de vee-industrie eerder extreem… En ten tweede, had ik je mening gevraagd?
Human rights vs animal rights
Vaak krijg je ook het verwijt (net zoals in Ornelis’ artikel) dan ook maar wat meer mensenlievend te moeten zijn, want oh al die vegans zijn zo grof tegenover vleeseters. Ik zal niet ontkennen dat er extremisme leeft bij sommige veganisten, maar in vegan Facebookgroepen en op vegan events zie ik meer dan ooit ook fairtrade en eco-onderwerpen en vragen verschijnen. Veel meer dan op de reguliere markt. Heel veel mensen die ervoor kiezen om veggie of vegan te eten zijn namelijk wél ook bezig met mensenrechten en de toekomst van onze mooie planeet aarde.
Consequent zijn
Ik vind onrecht in de wereld gewoon écht niet oké. Niet tegen mensen, maar ook niet tegen dieren. Ik ga daar dus niet vrijwillig aan meewerken. Dat is belangrijker voor mij dan de smaaksensatie in mijn mond.
Wel respect krijgen de flexitariërs. Van zodra je zegt dat je géén vegetariër bent zijn mensen veel meer bereid om naar je te luisteren. Ik spreek uit ervaring; als ik in een gesprek met vleeseters en vegans een vegan standpunt wil verdedigen en zeg “Ik ben niet vegan, maar…”. Ook al ben ik voor 90% wel vegan, toch krijg ik een luisterend oor en meer begrip dan de 100%-vegans.
In zijn artikel zegt Sven Ornelis over Ben Weyts (minister van dierenwelzijn):
“Ik ben zelf geen vegetariër” zegt hij “maar ik wil strijden tegen nodeloos dierenleed”. Daar heb ik enkel respect voor. Ik hou zelf ook van dieren. Onmogelijk, beweren sommige haters, maar toch: ik ben een dierenliefhebber. Dieren nodeloos laten lijden is echt afschuwelijk, en respect voor dierenwelzijn is ook voor mij heel belangrijk. Daarin zet de minister grote stappen.
Daarvoor is er respect, mensen die vooral géén ‘extreme’ veggie/vegan zijn, maar die wél de strijd aangaan tegen dierenleed. Dus zolang je je gewoonten niet moet veranderen is het oké? Eerlijk, ik ben een echte bourgondiër, mijn bourgondische bereidingen met vlees, lekkere schaalvruchten, vis en liefst ook nog wat goei kazekes en room in het dessert laten gaan voor een vegan keuken was misschien niet de meest vanzelfsprekende of gemakkelijke, maar ik doe het niet voor mezelf. Ik vind onrecht in de wereld gewoon écht niet oké. Niet tegen mensen, maar ook niet tegen dieren. Ik ga daar dus niet vrijwillig aan meewerken. Dat is belangrijker voor mij dan de smaaksensatie in mijn mond.
Neen, dit is geen ophemeling van veggies en vegans. Neen, wij voelen ons zeker niet superieur aan anderen. En dat, dat is het hem net. Je niét superieur voelen, niet aan je medemens, maar ook niet aan andere levende wezens. Daarom doen we wat we doen.
Een beetje meer appreciatie en begrip, in plaats van onbegrip, kwade blikken en verwijten is dus zeker niet misplaatst. Waarvoor dank! Dit onbegrip leidt namelijk tot een moeilijke innerlijke tweestrijd, waarover je meer kan lezen in dit artikel.
Wil je meer tips over vegan eten en fairtrade fashion? Volg me op Instagram en Facebook voor updates over nieuwe blogposts. Maak je een van mijn recepten? Ik ben superbenieuwd wat je ervan vond, tag me op Instagram met @nom.eat en op Facebook met @nomliving.blog en dan kan ik mee volgen.
Meer lezen?
Waarom ik soms nog zuivel eet // over hokjesdenken en zelftwijfel
nom eat 
Helemaal mee eens! Veganbashing, moet ik onthouden 🙂
LikeGeliked door 1 persoon