Yup, dropped a bomb there I guess. Achja. Ik schrijf dit omdat ik hier al lang mee worstel.
Voor de duidelijkheid: ik kook altijd vegan. Alle recepten op mijn blog zijn vegan. Ik kook enorm graag en ik vind het heel leuk om nieuwe dingen te ontdekken, wat ik in de vegan keuken veel meer doe dan in de ‘traditionele’ en ook (in mindere mate) in de vegetarische keuken. Wat het voor mij zo uitdagend maakt is dat ik heb ontdekt dat je zelf wel écht lekkere kaasvervangers, taarten, desserts … vegan kan maken. Die zijn dan vaak ook nog eens gezonder dan de traditionele variant, win-win dus! Als we uit eten gaan, gaan we meestal ook naar de plekken waar we lekker vegan kunnen eten, maar af en toe gaan we ook nog wel eens vegetarisch uit eten, als we weten dat het écht lekker is. Daarnaast eet ik vegetarisch als ik bij vrienden/familie ga eten, omdat ik het al enorm lief vind dat ze de moeite doen vegetarisch te koken. Ik kan er dan ook wel écht van genieten. (Dank jullie daarvoor lieverds ❤️).
Waarom ik meestal vegan eet? In de eerste plaats omdat ik echt niet tegen het dierenleed kan dat vasthangt aan de vee-industrie. Ik krijg vaak de reactie dat ik maar niet zo sentimenteel moet zijn, maar ik ben dat wel en ik vind daar eigenlijk niets mis mee. Daarbij komt ook nog het ecologische aspect, waar ik me, sinds ik vegetariër ben, veel meer bewust van ben geworden. Mijn badkamerkastje is sinds toen ook geleidelijk aan veranderd. Ook mijn kledingkast kreeg een make-over gedurende de laatste jaren. Toen ik vegetariër werd dàcht ik er nog niet aan om ook kaas te laten. Ik heb altijd enorm graag gegeten. Ik at ook graag vlees en vis. Er zijn weinig dingen die ik niet lust (buiten sommige vleesdingen, voornamelijk bewerkt vlees, heb ik nooit moeten hebben, maar gewoon omdat ik het vies vond). Toch besefte ik na een tijd wel dat het dierenleed helemaal niet alleen vasthangt aan het doden van een dier, maar aan heel het leven dat het dier leidt (en lijdt) in de gesloten industrie, niet alleen de vee-industrie, maar ook de zuivelindustrie. Ik begon dus meer bewust om te gaan met kaas, melk en andere zuivelproducten, maar at het nog wel gewoon. Geleidelijk aan werd dat minder en minder en sinds de zomer van 2016 heb ik geen dierlijke producten meer in huis. En dat gaat me heel goed af.
Maar, mensen oordelen graag. Mensen plaatsen andere mensen graag ik hokjes. Ik doe dat waarschijnlijk ook. Het is gemakkelijker om alles een plek te geven in je hoofd. Maar ik vind het ook zo moeilijk om om te gaan met oordelen van mensen. Ik zou het mij niet moeten aantrekken wat anderen van me denken, I know, maar het gebeurt toch.
Vegan? zo extreem!
Hélemaal geen dierlijke producten meer in huis? Gek!? Dat lijkt misschien een grote stap, maar bij mij is het dus gewoon geleidelijk zo gekomen en het voelt helemaal niet moeilijk, streng of extreem aan. Ik kook en eet nog steeds enorm graag. Mijn liefde voor eten is enkel toegenomen (misschien zelfs wat té veel, haha). Dat uitte zich dan ook in mijn online baby, deze blog ❤️. Het moeilijkste is dat mensen mij extreem of raar vinden. Of de reactie dat het toch geen nut heeft, wat ik doe. Dat kwetst mij. Ik ga je heus niet vies bekijken als je kaas eet, maar ik zou het fijn vinden als dat andersom ook zo zou zijn. Vegetariër zijn is sociaal geaccepteerd in België, maar vegan? Nope! “Doe eens niet zo extreem!”. Ik vind het dierenleed van de zuivelindustrie eerder heel extreem. Het zou zo fijn zijn dat ik niet als extreem word bekeken omdat ik niet wil betalen voor dierenleed. Of dat ik niet de reactie krijg dat het niets uitmaakt wat ik doe. Dat zou mij zo veel positiever maken, want ja, ik trek mij die negatieve reacties helaas echt wel aan en dan twijfel ik heel erg aan mezelf. Ben ik te extreem? Moet ik het allemaal wat meer loslaten?
Niet 100% vegan? zo hypocriet!
Langs de andere kant voel ik mij dan weer niet goed genoeg. Hoe, waarom eet je nog wel soms kaas? Waarom ben je niet consequent? Je weet toch hoeveel dierenleed daar achter zit? Ja, dat klopt. Maar momenteel is dit echt wel de manier waarop het voor mij het beste gaat. Ik twijfel er vaak aan of ik niet hypocriet ben om enkel vegan dingen te delen op mijn Instagram en blog, terwijl ik ook af en toe vegetarisch eet. Ik doe dat niet bewust om te verbergen dat ik niet 100% vegan ben (wat is dat zelfs?), maar eerder omdat mijn enthousiasme voor lekkere vegan dingen veel groter is. Het is bijvoorbeeld veel moeilijker om een heel lekker vegan broodje te maken (zoals Peggy dat zo goed kan) dan eentje met een plak kaas, wat op zichzelf al gewoon lekker is. Daarnaast wil ik gewoon tonen dat vegan eten écht lekker kan zijn, niet moeilijk en dat je veel lekkere vegan opties vindt om uit eten te gaan. Ik heb de laatste jaren al een enorme toename gezien van zaken die vegan opties aanbieden en dat is net omdat er zoveel vraag naar is. Hoe meer deze positieve lekkere vegan berichten worden gedeeld, hoe meer zaken ook vegan opties zullen aanbieden en hoe minder vaak ik dus vegetarisch zal eten (vraag en aanbod). Zo heb ik in Berlijn bijvoorbeeld de tijd van mijn leven gehad op foodie-vlak, aangezien ik vegan kaas en taart kon eten zoveel ik wou (ja wel maar voor 4 dagen uiteraard 😂) omdat daar echt zo’n goeie vegan opties te vinden zijn overal. Ik probeer dus zachter te zijn voor mezelf en mezelf niet als hypocriet te zien, maar net als heel bewust over waarom ik het op deze manier aanpak.
Ik ga dit dus wel nog eventjes op deze manier blijven doen. Mijn manier van eten. En ook het bloggen. Ik doe het zo graag. Misschien vinden sommigen het hypocriet. Misschien vinden sommigen mij niet consequent genoeg. Misschien zou ik het mij allemaal niet zo moeten aantrekken. Misschien moet ik gewoon fier zijn op wat ik wél doe, en eerlijk, dat is toch al behoorlijk veel, niet? Ik ben ervan overtuigd dat ik heel veel dierenleed uitspaar en dat maakt me blij. En ik ga verder gewoon heel lekker blijven eten, joe!
Eet jij wel eens vegetarisch of veganistisch? En met welke reden? Voor kooktips kan je altijd hier terecht! Of eet je 100% vegan? Of ben je ‘flexanist’, zoals ik?
X
Lisa
Lees ook:
nom eat 